Nýverið sá ég athugasend læknis á Fésbókinnni um gagnleysi og óhollustu heildrænna lækningaleiða. Meðal ótal aðferða nefndi hann þvagmeðferð sem Heilsuhringurinn birti grein um árið 2006. Greinin fjallaði um íslenska konu sem í 9 ár var búin leita sér hjálpar hjá læknun á Íslandi án árangurs. Erlendis fór hún í þvagmeðferð og bráð batnaði. Greinina má lesa hér: https://heilsuhringurinn.is/2006/09/05/fuglaflensa-og-moeguleg-meeferearurraeei/
Ég lagði því vel við hlustir þegar ég hitti á Íslending erlendis í byrjun umræðunnar um kórónavírusinn. Hann sagðist telja að þvagmeðferð hefði bjargað sér frá því að veikjast af þessum skæða vírusi í lok desember 2019. Mér fannst saga mannsins mjög athygliverð, tók upp samtalið og bað um leyfi til að birta í Heilsuhringnum. Leyfið fékk ég með skilyrði um nafnleynd. Maðurinn sagðist ekki nenna að standa í orðaskaki við illa lesna læknisfræðinga (sjá skilgreiningu Hippocratesar) sem skorti víðsýni og hefðu ekki kynnt sér annað en það sem stendur í læknabókum. Hefðu jafnvel gleymt, eða vissu ekki hvaðan þekking hinna vestrænu lækninga væri fengin, þ.e. frá náttúrunni.
Snúum okkur nú að sögu viðmælanda míns Hann telur sem sagt, að í þvaginu liggi lausnin að sigri yfir Sars-CoV-2 veirunni sem hefur þau einkenni sem í daglegu tali eru kölluð Covid-19.
Þvagið sem við látum frá okkur er spegilmynd af blóðinu á hverjum tíma. Það er algerlega dauðhreinsað og alls ekki skítugt, eins og haldið hefur verið á lofti um árabil. Það er jafnvel hreinna, en ýmsir drykkir sem við leggjum okkur til munns, svo ég tali nú ekki um að setja fingurna í munninn. Einungis um 2,5% af þvagi eru úrgangsefni, restin er vatn og dýrmætar upplýsingar. Þegar veirur eru í blóðinu þá eru leifar af þeim einnig í þvaginu. Þegar bakteríur eru í blóðinu þá eru þær einnig í þvaginu. Flest allt það sem er í blóðinu sýnir sig í þvaginu. Því eru upplýsingarnar sem þvagið gefur algerlega skraddarasaumaðar að þörfum viðkomandi líkama.
Þvag má taka inn í gegn um munn, líkt og Indverjar og fjöldi annara þjóða hafa gert í árhundruði. Nauðsynlegt er að ástunda þá meðferð daglega. Líkaminn (ónæmiskerfið) tekur við því sem kærkomunum upplýsingum, sem undirbúa það, til að bregðast við því sem komið er af stað inn í líkamanum. Skaðandi veira er byrjuð að valda skaða löngu áður en einkenna verður vart, þ.e. í formi hita, hálsbólgu, lungnabólgu, hósta eða hverju því öðru sem veirur valda. Þannig er, að það tekur nokkra daga fyrir ónæmiskerfið að skapa þau nauðsynlegu verkfæri sem það þarf til að veikindum sé haldið í skefjum, eða til að ráða niðurlögum orsakavalds.
Upplýsingar um Sars-CoV-2 veiruna eru, að hún sé nokkura daga, allt upp í 2 – 4 vikna gömul í manneskjunni áður en hún verður að sýnilegum veikindum. Dagleg upplýsingagjöf fyrir ónæmiskerfið í formi þvags gefur ónæmiskerfinu tíma, undirbúningstíma fyrir það að hindra einkenni frá því að sýna sig, þ.e. veikindi. Reynsla mín er sú að veikindi koma sjaldnar fram, og ef svo, þá vara þau að jafnaði í mjög skamman tíma, sagði viðmælandi minn.
Hvernig er þessi meðferð framkvæmd?
Fyrir um 17 árum sögðu tveir læknar mér frá þvagdrykkju sem mögulegu meðferðarformi gegn ýmsum sjúkdómum. Þá er u.þ.b. 1dl af þvagi, miðbuna að morgni, drukkin til styrktar ónæmiskefinu. Til eru þeir sem setja þvagið í glas, fylla glasið af Trópí-safa og kalla það Trópí-extra. Fólk hefur sagt mér að þótt það leiti eftir bragði í trópí safanum, þá finni það ekkert. Með þessu hefur fólk drukkið úr sér ýmsar pestar, svæsin ofnæmi og fleira og fleira.
En aftur að læknunum tveimur, annar þeirra sagði frá hópi karlmanna í sturtum ónefndrar sundlaugar hér í bæ (þ.e. Reykjavík) sem viðhöfðu ,,ónæmisstyrkjandi” morgunvenju í sturtunum. Þar var tekinn þessi 1dl. í glas og honum skellt í sig sér til heilsubótar. Læknirinn spurði mig síðan hvernig ég héldi að læknar hér fyrr á tímum hefðu greint sykursýki sjúklinga sinna? Þetta gerðu þeir með því að dýfa fingri í þvag sjúklinganna og smakka á því, sagði læknirinn mér að lokum.
Þessar sögur hef ég sagt mörgum og hafa margir þeirra síðar þakkað innilega fyrir upplýsingarnar. Þeir hafa lýst því hvernig úthald jókst, færri umgangspestir nái þeim, ofnæmi hafi horfið og þeim finnist húð og hár verða fallegra/betra. Hvað fallegri húð og hári viðkemur verð ég að spyrja hvaða efni skyldu standa á bak við innihaldslýsinguna UREA í mörgum betri snyrtivörum sem fást í apótekum og snyrtivöruverslunum. Ég veit að söfnun próteina úr þvagi fer fram víða og hef sjálfur lagt til mitt prótein, með því að kasta þvagi á söfnunar mottur sem lagðar eru í sumar þvagskálar úti í hinum stóra heimi.
En fyrir þá sem ekki trúa, hvet ég til að prófa lítinn húðblett og bera á hann sitt eigið þvag í 2-4 daga og sjá til, hvort sá blettur verði ekki mýkri viðkomu en húðin í kring. Ef einhver vill reyna mátt þvags til heilbrigðis þá endilega setjið eigið þvag á sár, sér í lagi ef ígerð er komin í það eða á frunsur, vörtur eða önnur slík veiruvandamál. Þvagið virðist hafa getuna til að ,,drepa” veirur og bakteríur.
Indíánalæknir og dropa nálgunin
Árið 2008 hafði ég sagt konu frá þessari fyrirbyggjandi aðferð læknanna tveggja þar eð hún var á leið til Mið-Ameríku og var eitthvað uggandi yfir, að mögulega mundu veikindi herja á hana í ferðinni. Um mánuði síðar, fékk ég skilaboð frá henni. Hafði hún þá rætt þetta við indíánalækni, sem tjáði henni að þetta magn væri óþarflega mikið. Nóg væri að renna fingri gegn um bununa og leggja á tungu þegar farið væri á salernið. Einfalt og oftast bragðlaust.
Eitthvað var þetta á skjön við karlmans hugsun mína og lét ég ekki reyna á þetta fyrr en 4 árum síðar. Haustið 2012 þurfti ég að fljúga mikið (14 ferðir á skömmum tíma) og mátti ekki við því að verða veikur, en áður veikist ég eftir nánast hvert flug. Og viti menn, síðan þá hef ég varla orðið veikur eftir flug og í raun, ekki bara eftir flug heldur almennt. Ég hef verið að reyna að rifja upp hve oft ég hef orðið veikur s.l. 8 ár og telst mér það til að skiptin séu fjögur, mögulega fimm. Þau veikindi haf þá verið í formi þess að vera flensaður og þreyttur, etv. einhver uppköst, en aldrei lengur en 1 – 3 daga á meðan aðrir hafa legið í viku eða meira. Í öllum þessum tilvikum gat ég rakið veikindin til þess að ég hafði verið á ferðalagi og slakað á þvag meðferðinni.
Flestir í hópnum veikir um ármótin, möguleg Covid-19 veikindi
Því var það nú um áramótin 2019-2020, þegar til stóð að stór vinahópur hittist á skemmtiferðaskipi, að ég tók fasta ákvörðun um að ég skyldi passa upp á meðferðina góðu, nennti ómögulega að veikjast. Um miðjan desember sigldum við ásamt um 4.000 öðrum einstaklingum, m.a. frá Kína. Eftir að í land var komið héldum við jól en upp úr 27. desember, um viku eftir að við komum í land, fór fólk í hópnum að veikjast. Nokkrir veiktust mjög illa, mikill hiti, mikill þurr hósti, bein og vöðvaverkir. Reyndar var hóstinn svo mikill að einhverjir tognuðu í brjótkassavöðvum vegna hóstans. Eldri kona í hópnum fékk svo ofan í lungun og þurfti að banka hana nokkrum sinnum, ásamt því að hún barði sér á brjóst sjálf þess á milli, bara til að ná andanum. Einnig notaði hún kjarnaolíur sér til hjálpar með öndunina. Í raun hefði verið þörf á að sinna þessu mun betur en hvorki ég né aðrir gerðum okkur grein fyrir því hversu mikið veik hún var, né hvað gæti hugsanlega verið í gangi.
Þegar heim var komið, í byrjun janúar 2020 héldu veikindin áfram hjá mörgum og var slæmur þurr hósti viðvarandi megnið af janúar mánuði. Nú þegar við horfum til baka er óhætt að segja að veikindi hafi verið bæði óvenjuleg og mikil. Þar sem við höfum ekki greiningu eða neina vitneskju um veirufaraldur í Kína, tókum við þessu sem hverri annari erfiðri flensu. Mér skilst að vísindin sjálf búi ekki yfir getunni til að greina mótefni í blóði okkar og mun því seint verða skorið úr, hvort þetta hafi verið veiran frá Wuhan eða ekki. Það sem hægt væri að gera til að sannreyna hvers kyns var, væri að koma sér í samband við veika einstaklinga og sjá hvað gerist … en það væri óskynsamlegt. Í öllu falli töluðu flestir þeirra sem veiktust um að reynslan af þessum veikindum væru öðruvísi en þau hefðu áður reynt.
Komum nú aftur að dropameðferðinni sem ég var í.
Ég var umhverfis hópinn allan tímann og fann varla fyrir neinu svo heitað gæti. Fann fyrir slappleika í 1-2 daga, hóstaði eitthvað, en ekkert af ráði, var allan tíma þátttakandi í öllu sem gekk á, og leið ekki eins og ég væri veikur, þrátt fyrir slappleikann. Á meðan áttu aðrir í þessu restina af ferðinni og sumir langt fram í janúar. Einhverjir úr hópnum voru í sömu meðferð og ég, og upplifðu það sama og ég, þ.e. sáralítið sem ekki neitt.
Nú get ég ekki og mun ekki fullyrða að Covid-19 hafi verið hér á ferð, þó ýmislegt bendi vissulega til þess, né heldur mun ég fullyrða að þvagmeðferð sé lausnin við að kveða niður þennan vágest, sem sannarlega er að leggja heiminn eins og við þekkjum hann, í rúst.
En ef Sars-CoV-2 veiruformið sem veldur Covid-19 getur legið á yfirborði sléttra hluta í 3 – 5 daga, jafnvel lengur, þá verða þeir fáir sem sleppa við veiruna. Fólk í sóttkví nú, er ekki sloppið, það hefur ekki öðlast ónæmi fyrr en það hefur veikst og náð sér að nýju. Það er enn í áhættu hóp eins og flestir, og getur átt á hættu að þurfa að fara í annað, þriðja, fjórða sinn í sótthví eða oftar. Svo lengi sem það hefur ekki farið í gegn um veikindin og byggt upp ónæmi er það berskjaldað fyrir veirunni. Ekki nema fram komi önnur nálgun við veiruna, þá grunar mig að þessi veikindi fari aftur og aftur um heiminn, með tilheyrandi lokunum og eyðileggingu samfélaga, svo sem við horfum upp á nú.
Mér skilst að Spænska veikin svokallaða hafi byrjað sem flensulík veikindi á útmánuðum 1918. Um sumarið lagst hún í dvala, en kom svo inn af slíkum karfti, sem sagan segir, líklega stökkbreytt, með miklu mannfalli veturinn 1918-19 en samkv. Wikipedia er talað um að hennar hafið verið hætt að gæta árið 1921, eða 3 árum síðar.
Ef lausnin að því að kveða niður Covid-19 veikindin úr samfélagi þjóða liggur í svo einföldum hlut sem því að færa dropa af sínu eigin þvagi frá bunu, á tungu og þannig að upplýsa og styrkja ónæmiskerfi fólks, þannig að það takist á við þennan eyðileggjandi vírus án þess að veikjast mikið og án þess að sýkja aðra. Er það þá ekki þess virði að kanna og mögulega prófa þessa 100% náttúrulegu leið.
Þegar leitað er á netinu að ,,Urine Therapy” gefur Google 116.000.000 niðurstöður.
Þessi meðferð er því engin nýlunda, enda stunduð víða um heim í hundruði ára til heilsueflingar/ónæmisstyrkingar. Leiða má líkum að því að mannskepnan sé eina ,,dýrið” sem ekki nýtir sér upplýsingar eigin þvags. Hvað gera ekki hundar og kettir. En mér skilst að flest ef ekki öll önnur dýr geri þetta í einu eða öðru formi, en ekki mennirnir.
Forritun samfélaga!
Nú getur það verið einhverjum, trúlega mörgum, óyfirstíganlegt að fá sig til að leggja sér þvag til munns. Þetta kemur þó sennilega til vegna huglægra hindrana og djúp greyptarar forskriftar samfélaga því þvag er sagt óhreint, jafnvel hættulegt. Fræg er að verða saga heilbrigðisstarfsmannsins íslenska, sem tjáði vini mínum að: ,,Manneskja hafði dyfið höndinni í þvag, og höndin visnaði” … en nóg um það!
En aftur að óhugnaðinum af þvagmeðferð. Ég skil hann mjög vel, var þar sjálfur, enda forritaður í sama samfélagi.
Lausnin gæti legið í þynningu.
Þvagdropann má nefnilega þynna í köldu vatni án þess að það hafi nein áhrif á virknina. Allur möguleiki á að finna bragð er þá á burt og það eina sem situr eftir er huglægi þátturinn. Þvagmeðferðina í dropaforminu þarf að framkvæma við hvert þvaglát, á meðan pest geisar.
Mín reynsla hefur verið að þegar ég veit að ég er á leið í flug eða ég veit að einhver pest er að nálgast, þá tek ég dropa í hvert skipti. Þess á milli duga mér etv. 1-2 dropar á dag til að halda heilsunni góðri. Þessi nálgun gengur þó ekki með Trópí nálguninni, C-vítamínið og sýrurnar munu líklega ná að eyðileggja upplýsingarnar í dropanum, en það gerir kalda vatnið ekki.
Að lokum þá er hér önnur saga erlendis frá, af öldruðum vini viðmælanda míns
Um eða upp úr miðjum febrúar s.l. fékk umræddur vinur hans í sig slæmsku sem fljótlega fór að sýna einkenni pestarinnar skæðu. Ég hafði hvatt vin minn að vera duglegan við dropa meðferðina, þar eð hann væri kominn á háan aldur, og því í áhættuhópi. Þessum ráðum var fylgt. Um mánaðarmótin febrúar mars voru einkennin nánast horfin hjá honum, en annað fólk, sem verið hafði á sama stað í febrúar, hóstar enn. (25. mars). Ekki hefur verið rannsakað hvort hér, frekar en í fyrra dæminu, sé um Covid-19 veikindi að ræða og því ekkert hægt að fullyrða. Hvort heldur, þá fór háöldruð manneskja gegn um veikindin á ¼ af þeim tíma, sem mun yngri manneskjur eru að gera. Það í sjálfu sér getur hugsanlega sagt okkur eitthvað um kraft þvagmeðferðar til ónæmisstyrkingar.
Fyrirbyggjandi meðferð
Þvagmeðferðin er fyrirbyggjandi, náttúruleg, ónæmisstyrkjani meðferð, sem hefur virst getað tekist á við hvaða form pesta, sem hafa verið í gangi í kring um mig. Þetta er mín reynsla í s.l. 8 ár. Bólusetning undir formerkjum vestrænna lækninga er þannig að séu veikindin byrjuð í viðkomandi þá er of seint að bólusetja, þ.e. bólusetningin virkar ekki nema hún sé gerð áður en í veikindin er komið. Eins er þessu farið með þessa náttúrulegu ónæmisstyrkjandi meðferð, nauðsynlegt er að hún sé í fullum gangi svo lengi sem veikindi í samfélaginu geisa, eigi hún að virka. Þess á milli má slaka aðeins á, eins og áður var nefnt.
Súrefnismeðferð, í samvinnu við þvagmeðferðina
Nóbels verðlaunahafinn Otto Heinrich Warburg (1883 – 1970) sagði, byggt á sínum rannsóknum, að sérhver veikindi ættu rætur sínar að rekja til súrefnisskorts á frumu sviðinu. Þetta þýðir þá, að séum við veik þá höfum við ekki verið að anda nógu vel til að fylla líkama okkar af súrefni. Umhugsunarvert.
Hlekkirnir hér að neðan vísa á einstaka þekkingu sem Wim Hof, sérfræðingur í öndun og áhrifum hennar á ónæmiskerfið. Þessa þekkingu gefur hann nú heiminum vegna Covid-19
Hér sýnist viðmælanda mínum vera verkfæri og vopn til að berjast með, eitthvað sem geti virkað vel með þvagmeðferðinni áður nefndu. Sjálfur hefur hann prófað þessa öndun, með góðum árangri.
Covid-19
https://www.youtube.com/watch?v=6zgzLdZg31w
Leiðbeining um öndunaræfinguna
https://www.youtube.com/watch?v=tybOi4hjZFQ
Loka orð viðmælanda míns voru: ,,Það er best að nefna hér vegna óréttlátra lagasetninga, sem settar hafa verið af hagsmunaöflum þessa heims, þá er hvergi í þessu spjalli lofað lækningu. Ekki er verið að selja þá meðferð sem hér um ræðir (enda erfitt að selja þér þitt eigið þvag, eða loftið sem þú andar að þér). Það sem þú ákveður að gera fyrir þína heilsu berðu sjálf/ur ábyrgð á. Séu veikindi í gangi, þá er gott að leita sé aðstoðar lækna“.
Ingibjörg Sigfúsdóttir færði viðtalið í letur í mars 2020.
Grein í Heilsuhringnum frá árinu 2006 sem heitir: Græddi sár sín með þvagi: https://heilsuhringurinn.is/2006/09/01/graeddi-sar-sin-mee-tvagi/
Batinn hófst í ísköldu baði: https://heilsuhringurinn.is/2019/07/29/batinn-hofst-i-iskoldu-badi/ þar vísar Íslendingur í hvernig aðferðir Wim Hof hjálpuðu honum til góðrar heilsu.