Dýjamosi Stundum þegar gert var að sárum var dýjamosi lagður að þeim og þótti afbragð. Sagt var að ekki græfi þá í sárum og þau gréru fljótt og vel. Ekki mátti taka mosann nálægt bústöðum manna.
Hlustarverkur Til að lækna hlustaverk var tekinn svolítill ullarhnoðri og honum dyfið í volgt lýsi og látið inn í hlustina. Þetta þótti gott lyf. Ennþá betra þótti þó bómullarhnoðri vættur í volgri laxerolíu.
Físisveppur Ef mikið blæddi úr sári var stundum notaður físisveppur til að stöðva blóðrásina. Sveppurinn var þá skorinn í tvennt og skurðarflöturinn lagður að sárinu. Vel varð að gæta þess að rykið bærist ekki í augun því að það átti að valda blindu. Físisveppur er gamall merarostur og rykið er fræ hans. Þessi lækning mun hafa verið nokkuð algeng áður fyrr.
Mold
Oft kom fyrir að menn sem flumbruðu sig við vinnu tóku hreina mold og báru í sárið.