Árið 2005 kom út á ítölsku bók eftir ítalskan lækni að nafni T.Simoncini.  Bókin er með byltingarkenndar hugmyndir um krabbamein, hvað það raunverulega er og hvernig hægt er í mörgum tilfellum að læna það á einfaldan hátt.  Bókin hefur verið þýdd á ensku og hefur greinarhöfundur lesið ensku þýðinguna.  Bókin heitir á ensku: Cancer is a fungus, a revolution in tumor therapy.

Hægt er að nálgast hana og panta á vefslóðinni http://www.cancerfungus.com Í stuttu máli má segja að bókarhöfundur sem er er læknir; sérfræðingur í krabbameinslækningum, sykursýki og efnaskiptasjúkdómum hafi gefist upp á hefðbundnum aðferðum vestrænnar læknisfræði við meðhöndlun á krabbameini.  Honum blöskraði úrræðaleysi og lélegur árangur þeirra ráða sem boðið var uppá og þær sálrænu og líkamlegu þrengingar sem skjólstæðingar hans og aðstandendur þeirra máttu þola af þess völdum.

Í kjölfarið ákvað hann að gera tilraunir með að nálgast viðfangsefnið frá öðru sjónarhorni með opnum huga og þá hugmynd sem möguleika að allt það sem honum hefði verið kennt um krabbamein og meðhöndlun þess gæti hugsanlega verið byggt á röngum forsendum. Þessi nálgun leiddi til þess að grunur hans tók að beinast að hópi ,,lífvera“ sem kallast sveppir og flokkast hvorki til dýra- né jurtaríkis en hafa ótrúlega aðlögunarhæfni. Þeir geta lifað við nánast hvaða aðstæður sem er og breytt útliti sínu og lífsformi eftir því sem umhverfið býður þeim.

Með frekari rannsóknum þrengdist hringurinn enn uns eftir stóð sem sökudólgur sveppurinn alræmdi, Candida Albicans sem flestum er kunnur vegna skrifa um hann síðustu áratugina. Dr. T. Simoncini fullyrðir í bók sinni, að krabbamein sé sýking sem Candida Albicans valdi, en taki á sig mismunandi myndir eftir því í hvaða umhverfi hann sé þ.e. á hvaða líffæri eða hvernig vaxtarskilyrði eru þar sem sýkingin hefst. Í bókinni er þetta nánar rökstutt.

Út frá þessari skýringartilgátu fór hann svo að meðhöndla krabbameinssjúklinga með sveppahemjandi efni sem nauðsynlegt var að gæti unnið á candida albicans sveppum í þeim lífsformum sem þeir eru í, þegar þeir valda krabbameini. Venjuleg sveppalyf duga ekki á þeim lífsformum en Simoncini fann að algengt efnasamband, sem til er í flestum eldhúsum og allir þekkja var einmitt það sem dugði.  Þetta efni er Natríum bicarbonat betur þekt sem Natrón eða bökunarsódi.  Líklegt er að allt eins vel megi nota hliðstæð sölt úr öðrum málmum af röð 1 í lotukerfinu t.d. kalíum eða cesium.

Vitað er að cesium hefur verið notað við krabbameinslækningar. Simoncini sprautar efninu beint inn í æxlið í 7-8 daga.  Við það virðast frumurnar í æxlinu deyja en heilbrigðar frumur verða ekki fyrir neinum skaða og litlar sem engar hliðarverkanir fylgja þessu, nema helst að líkaminn þarf að losa sig við dauðar frumur úr æxlinu en það tekur nokkurn tíma og getur valdið óþægindum.Simoncini segir að nálægt 9 af hverjum 10 sjúklingum hans, sem áður voru taldir ,,ólæknandi“ hljóti fullan bata hjá honum með þessari læknismeðferð en væri meinsemdin komin í bein notaði hann einnig geislameðferð.

Þessi meðferð krefst innlagnar á sjúkrahús og að efnið sé gefið beint í slagæð sem liggur til æxlisins.Á fyrri hluta síðustu aldar eða í kringum 1930 notaði læknir vestanhafs bökunarsóda til inntöku til að vinna á krabbameini.  Hans aðferð, sem hann fullyrti að virkaði mjög vel, var í því fólgin að bökunarsódinn er blandaður með hlynsírópi og blandan síðan hituð upp í suðumark vatns í nokkrar mínútur.  Við það bindur sírópið matarsódahluta blöndunnar við sykursameindir í sírópinu, svo að natríum bicarbonat  kemst beint inn í æðakerfið.

Annars klýfur magasýran bícarbónatið í koldíoxíð og myndar um leið vatn og matarsalt, sem er gagnslaust til að lækna krabbamein.  Natríum bicarbonat berst svo með blóðinu um allan líkamann og kemst þannig í beint samband við krabbameinsfrumur en skv. kenningunni eru þær mjög sólgnar í sykur og taka því sykurinn úr sírópinu upp samstundis. Um leið fá þær banvænan skammt af bicarónati með sykrinum í kaupbæti. Æskilegt er að nota sem allra minnst af sykri eða sætindum meðan á þessu stendur svo að sykurinn úr sírópinu sé helst sem mest eini sykurinn í blóðinu sem krabbameinsfrumurnar eiga kost á að fá.

Við að búa þetta lækningarefni til er einn hluti af natríum bícarbónati blandaður við þrjá hluta af hlynsírópi og e.t.v. örlitlu af vatni. Þessi blanda getur orðið þykk og mjög seig nema þynna hana lítils háttar með vatni fyrir neyslu, því annars er auðveldlega hægt að kæfa sig við að taka hana inn. Þynnið því blönduna nægilega til að hún sé ekki hættuleg við inntöku.  Mælt er með því að nota daglega þrjár stórar teskeiðar af blöndunni eða jafnvel þrjár barnaskeiðar.

Best er sennilega að taka þetta ekki allt inn í einum skammti, heldur dreyfa því yfir daginn t.d. í þrjá skammta.  Efnið er algerlega óeitrað og hættulaust til neyslu. Ekki er ráðlegt að nota ílát úr áli við að búa þetta til eða geyma efnið i álílátum. Hægt er að búa til í einu miklu meira af efninu en fyrir einn dag því að það geymist vel í lokuðu íláti.

Frekari upplýsingar um þessa blöndu er að finna á vefslóðunum: http://www.imva.info/essay_sodium_bicarb.shtml og http://www.alkalizeforhealth.net/Lbakingsoda.htm

Höfundur Ævar Jóhannesson árið 2009

Flokkar:Krabbamein, Skrif Ævars Jóhannessonar