Árið 1981 þýddi Ævar Jóhannesson þessa grein úr ,,The Health-wiew Newsletter nr. 17″ sen hefst á þessa leið:
Fyrir tveim áratugum kom út í Bandaríkjunum bók sem bar nafnið „Liðagigt og heilbrigð skynsemi“. Höfundur bókarinnar var þó óþekktur ungur maður, Dale Alexander aö nafni. Fyrsta upplag bókarinnar seldist upp á nokkrum mánuðum, og sama var að segja um aðra og þriðju útgáfu hennar. Síðan hefur þessi bók verið þýdd á tungur flestra menningarþjóða og víða hefur hún komist röð metsölubóka.

Í Bandaríkjunum einum hefur hún verið endur prentuð yfir 50 sinnum í meira en milljón eintökum og þar með komist í röð söluhæstu bóka sem gefnar hafa verið út. Bandaríska tímaritið the Health wiew Newsletter átti nýlega viðtal við höfundinn, þar sem hann segir í stuttu máli frá því helsta, sem gerir læknisaðferðir hans á liðagigt svo einstæðar og um leið árangursríkar. Tímariti okkar,fannst þetta viðtal athyglisvert og eiga brýnt erindi til íslenskra lesenda, þar sem bók Dale Alexanders hefur ekki svo vitað sé, verið þýdd á íslensku. Viðtalið er of langt til að birta það óstytt, en reynt verður að draga efni þess saman, þó þannig að sem minnst fari forgörðum af þeim fróðleik sem þar er að finna.

Rakst á gamalt læknisráð sem reyndist vera „glataði lykillinn“.
Móðir Alexanders hafði þjáðst af liðagigt í fjölda ára, án þess að fá neina bót meina sinna. Hann fór nú að leita á eigin spýtur að því læknisráði, sein gæti linað þjáningar hennar og las allar bækur sem hann komst yfir, sem fjölluðu um liðagigt, bæði læknisfræðibækur og bækur um alþýðulækningar. Eftir langa og árangurslausa leit rakst hann að lokum á gamla lækningabók frá árinu 1855 sem reyndist vera „glataði lykillinn“ sem leysti vandamálið. Bókin var eftir lækni að nafni L.J. De Jongh, sem hafði notað ráðið í eigin læknisstarfi.

Hann hafði eftir langa reynslu fundið, að það gaf betri árangur en nokkuð annað, sem hann hafði prófað. Aðferðin var auk þess fullkomlega hættulaus. Alexander ákvað því að reyna hana á móður sinni, sem var fús til að gera tilraunina. 1 fyrstu gerðist ekkert, en eftir tíu vikur kom fyrsta breytingin í ljós, sem lýsti sér í því að hár hennar, sem verið hafði þunnt og líflaust, hlaut ljóma sinn á ný. A tólftu viku varð sú breyting að húðin sem verið hafði þurr og skorpin, varð mjúk og slétt.

Að lokum kom sú breyting, sem beðið hafði verið eftir. Liðagigtin fór að skána. Það var á fimmta, mánuði. Bólgan í fingrum og liðum á höndum fór að réna. Kvalirnar fóru að minnka. Síðan fóru hnjáliðirnir að lagast, og að lokum hvarf bakverkurinn. Eftir að fyrstu merkin um bata hófust, gengu hlutirnir hratt fyrir sig. Áður en langt um leið gat hún hreyft sig þjáningarlaust og batinn varð varanlegur.

Þorskalýsi gerði kraftaverkið
Þó það kunni að hljóma undarlega þá var það þorskalýsi, hreint og klárt þorskalýsi sem gerði kraftaverkið á móður hans og öðrum, sem fengið hafa fullan bata með aðferð Alexanders. Hann skýrir það þannig að þorskalýsið bæti smurninguna milli liðflatanna. Ef smurningin er ekki í lagi myndast núningur milli flatanna sem ertir og veldur sársauka, stirðnun og að lokum bólgum, sem gera liðinn meira eða minna óstarfhæfan eða jafnvel ónýtan.

Eins og núningsfletir í vélum þarfnast liðirnir stöðugrar smurningar, ef þeir eiga að geta hreyfst eðlilega. Ef þorskalýsi er tekið á réttan hátt berst það með blóðrásinni til liðanna, þar sem liðfletirnir sjúga í sig efni úr því, sem verka eins og smurning og gera þeim kleyft að starfa eðlilega. Svona einfalt er þetta, en verkar það raun og veru? Alexander fullyrðir að svo sé, og bendir á að á umliðnum árum hafi hann fengið þúsundir bréfa frá þakklátu fólki sem segir honum frá reynslu sinni og hvernig það hlaut fullkomna lækningu með aðferð hans.

Hann segir frá, hvernig hann fór frá einu bókasafninu í annað, til að kynna sér allt sem vitað var um liði og liðagigt og fór auk þess á námskeið ætluð læknum og starfaði á sjúkrahúsum til að kynnast sjúkdóminum sem best. Að lokum var hann orðin eins og lifandi alfræðibók um liði og liðagigt. Í námi sínu lærði hann, að liðirnir geta tekið nærandi olíur í sig beint frá blóðinu og að svæðin næst beinaendunum geta fengið þessa næringu frá liðflötunum með gegnflæði.

Hann lærði einnig að í heilbrigðu fólki er liðvökvinn meira en fimmtán sinnum þykkari en í þeim sem þjást af liðagigt. Einnig komst hann að því að fæðan hefur bein áhrif á gæði liðvökvans. T.d. verður merkjanleg þynning á liðvökvanum 20 mín. eftir að neytt er máltíðar með miklum sætindum. Einnig las hann um dýratilraunir sem gerðar höfðu verið á árunum milli 1920-30 og virtust staðfesta niðurstöður hans. Að lokum gerði hann svo tilraun á sjálfum sér, þannig að hann fjarlægði alla olíu úr fæði sínu í nokkra mánuði til að sjá hvað gerðist.

Eftir f]óra mánuði byrjuðu liðagigtareinkenni að koma í ljós, og á skömmum tíma urðu þau svo alvarleg að hann varð að hætta tilrauninni og taka þorskalýsi til að lækna sjálfan sig, sem tókst á skömmum tíma. Hann komst síðar að því, að hinn frægi gigtarlæknir dr. Ralph Pamberton við háskólann í Pennsylvaníu hafði uppgötvað lækningamátt þorskalýsis árið 1920 og skrifað um það skýrslu („Studies on Arthritis in the Army, Based on Four hundred Cases“. Archives of Internal Medicine March 1920, bls. 231-282. Endurprentað í „The Medical Management og Arthritis“ Dr. R. Pamberton) sem af einhverjum óskiljanlegum ástæðum féll aftur í gleymsku.

Nota verður lýsið á réttan hátt
Til þess að lýsið nýtist sem best verður að neyta þess á réttan hátt og gæta þess að nota ekki um leið aðrar matvörur sem eyðileggja áhrif þess. Bestur árangur fæst með því að taka lýsið á fastandi maga og neyta engrar annarrar fæðu, hvorki í föstu né fljótandi formi í að minnsta kosti klukkustund á eftir. Einnig má taka lýsið áður en gengið er til náða, ef þess er gætt að liðnir séu um það bil fjórar stundir frá síðustu máltíð og að minnsta kosti 30 mín. frá því að drykkjar var síðast neytt. Sumum þykir óblandað lýsi slæmt á bragðið. Þeir geta blandað það með ofur lítilli nýmjólk eða safa úr hálfri appelsínu og hrist þetta saman áður en það er drukkið.

Lýsisbelgir eru gagnslausir vegna þess að þeir fara ómeltir úr maganum niður í skeifugörnina og meltast fyrst í smáþörmunum. Ástæðan fyrir því að nota þarf lýsið á þennan hátt er sú, að ef enginn matur eða drykkur er í maganum þegar lýsið fer niður í hann, gefur það meltingarvökvanum færi á að blandast saman við lýsið og við það leysist það í sundur í örsmáa dropa sem komast beint úr maganum út í blóðstrauminn (cisterna chyle) og berast þannig með blóðinu út til liðanna, sem fá þá tækifæri til að taka hluta þeirra upp og notfæra sér eins og áður er lýst.

Afgangurinn berst síðan til lifrarinnar, sem um breytir þeim í önnur efnasambönd, sem líkaminn notfærir sér á ýmsan hátt. Ef vatn eða annar fitusnauður vökvi er í maganum, þegar lýsið kemur niður í hann, gengur þetta öðruvísi fyrir sig. Lýsið safnast fyrir í stórum afmörkuðum bólum, sem síðan berast niður í skeifugörnina og smáþarmana og meltist þar. Þá fer það út í portæðina, sem ber það beint til lifrarinnar, sem umbreytir því. Aðeins örlítill hluti þess berst beint út í blóðstrauminn og getur komið liðunum að notum. Sama gerist þegar lýsisbelgir eru teknir, þess vegna eru þeir ónothæfir við lækningu á liðagigt, eins og greinir hér að ofan.

Drekkið ekki með mat
Í ýmissi fæðu eru olíur, sem geta smurt liðina á líkan hátt og þorskalýsi, þó að það sé best. Til þess að geta notfært sér þær, má alls ekki drekka með mat. Drekkið heldur nokkru fyrir máltíð en ekki með matnum. Eini vökvinn sem nota má með mat eru súpur, sem innihalda fitu og nýmjólk. Hvortveggja inniheldur fitu- og olíudropa, sem líkaminn getur notfært sér. Best er að allir drykkir hafi hitastig sem næst líkamshitanum. Ísvatn og kældir drykkir, jafnvel mjólk, eru afleitir. Þeir valda því, að fita í fæðunni storknar og klumpast saman í stað þess að leysast sundur í smáagnir.

Súrir drykkir eru einnig slæmir, sérstaklega kaldir, og ætti að varast að nota þá með mat, en drekka þá fremur milli máltíða. Þetta gildir einnig um mikið súra ávexti t.d. sítrónur. Sóda vatn og gosdrykkir eru þó allra verstir, og ættu liðagigtarsjúklingar alls ekki að nota slíka drykki, hvaða nafni sem þeir nefnast. Sykur, sæta drykki og sætsúpur á að nota sem minnst, því að reynslan sýnir að sætindi gera liðvökvann of þunnan og eyða hæfileika hans til að smyrja liðina. Aftur á móti eru flestir nýir ávextir ágætir, nema þeir séu mjög súrir, t.d. sítrónur.

Helst þarf að tyggja slíkan mat sem allra best, þannig að munnvatnið blandist vel saman við. Þetta gildir reyndar um allan mat, en ekki aðeins um ávexti. Einnig er ágætt að nota mikið grænmeti. Alexander telur ekki æskilegt að drekka tilbúinn ávaxtasafa, heldur vill hann að ávextirnir séu notaðir í heilu lagi því þá blandist munnvatnið saman við um leið og þeirra er neytt, sem hann telur mjög mikilvægt.

Gefist ekki upp; þó að batinn komi ekki á stundinni
Þó að sú meðferð sem hér er lýst gagnist í flestum, er þó mjög misjafnt, hversu langan tíma tekur að breyting verði. Stundum fer líðanin að batna eftir nokkrar vikur, en þó er algengara að nokkrir mánuðir líði, þar til verulegur bati næst. Ekki er óalgengt að sex til sjö mánuðir, eða jafnvel lengri tími líði. Eftir að batinn á annað borð er hafinn er hann mjög greinilegur. Venjulega byrjar hann í fingrum og liðum í örmum. Því næst í fótum og síðast í baki og hálsliðum, þó getur röðin verið önnur í vissum tilfellum. Gefist ekki upp, þó að ykkur þyki lítið þokast í rétta átt, en haldið ótrauð áfram. Treystið því að árangur náist fyrr eða síðar.

Rannsókn í Bandaríkjunum árið 1959, sem framkvæmd var aflæknunum dr. Charles Bruch og dr. EdwardJohnson sýndi, að af 98 sjúklingum hlutu 92 annaðhvort fullan eða mjög verulegan bata á 2ja til 20 vikna tíma (National Journal af Medicine, júlí 1959). Ef liðirnir hafa hlotið óbætanlegt tjón af sjúkdóminum, fæst að vísu ekki fullur bati, en í flestum tilfellum batnar þó líðan sjúklinganna verulega. Haldið því ótrauð áfram þar til sjúkdómurinn lætur undan síga.
Blanda af appelsínusafa og lýsi
Sumum gengur illa að taka lýsi, vegna þess að þeim fellur ekki bragðið. Þeir geta tekið með því ferskan appelsínusafa á eftirfarandi hátt:
1. Takið hálfa appelsínu og pressið úr henni safann í lítið vatnsglas.
2. Bætið út í glasið einni matskeið af hreinu þorskalýsi.
3. Hrærið vel saman í 10-20 sek.
4. Hellið úr glasinu í annað glas og síðan aftur í fyrra glasið og endurtakið þetta ca. 20 sinnum.
5. Drekkið blönduna samstundis. Í stað appelsínusafa má nota nýmjólk ef óskað er, en alls engan annan vökva. neytið einskis á eftir í að minnsta kosti 60 mínútur. Ath. Sumir geta verið ofnæmir fyrir appelsínum. Þeir verða að nota mjólkurblönduna eða lýsið óblandað. Notið undir engum kringumstæðum meiri appelsínusafa en fjórar matskeiðar, heldur minna en of mikið. Geymið lýsið í kæliskápnum, svo það þráni ekki.

Þýtt og endursagt úr The Health-wiew Newsletter nr. 17     Höfundur:  Ævar Jóhannesson árið 1981

Þrjátíu árum seinna skrifaði Ásthildur Þórðardóttir frá Ísafirði  um að hafa læknast af liðagigt með því að fara eftir þessum ráðum slóðin er: https://heilsuhringurinn.is/2012/12/29/laeknaei-lieagigt-mee-inntoeku-torskalysis/    

Flokkar:Annað, Skrif Ævars Jóhannessonar